KALDEREROAK GROSEN Groseko Hungariar Kaldereroen Konpartsa 1985ean sortu zuten auzoko bizilagun batzuek, eta berehala elkartu zitzaizkien Groseko elkarte, ikastetxe eta koadrila batzuk. Otsailaren 2an, arratsaldeko seiak eta erdietan, hantxe irten zen kalera Jose Migel Barandiaran pasealekutik lehenengo konpartsa, baliabide gutxirekin baina pozik, eta, kalez-kale hainbat ahotsetan kantari ibili ondoren, Txofreko plazan jarri zuen kanpamentua. Aurreko urteko harrera ona ikusirik, 1986an berriz irten zen konpartsa kalera, jendaurrean inoiz erakutsi gabeko partitura batzuk bere errepertoriora ekarririk oraingoan: Sarriegi maisuak Euskal Billera elkarteko kalderero umeentzat sortutako dantza eta kantu haien bitartez, neska-mutilek bete-betean partu hartu zuten festan. 1989an, Groseko kaldereroek liburuxka txiki bat plazaratu zuen, Kutxaren laguntzaz, gure konpartsaren historia eta kantuen hitzak zabaltzeko. Argitarapen hori urtero-urtero ateratzen dugu. 1990ean, orkestra txiki bat erantsi zitzaion musika-bandari, Groseko musika-eskoletako haurrek osatua. 1991n agertu ziren, lehenenengo aldiz, Hartza eta Hezitzailea. 1992an, ekitaldi berri bat erantsi zitzaion festari: Donostiako doinu zahar edo ezezagunen kontzertu bat eskaini zitzaion Txofreko plazan kaldereroek han egiten duen kanpamentua ikustera biltzen zen jendeari. Donostiako Udalaren Musika Kontserbatorioko ikasle-bandak jo zuen kontzertu horretan, José María Oiarzabal Belokiren zuzendaritzapean. Hurrengo urtean, 1993an, donostiar ezagun batzuk irten ziren gure konpartsan: Txantxillo eta Fernando Mas; Miguel Aycart, 1985eko Momo jainkoa; Kepa Madariaga, 1989ko Momo jainkoa, eta José María Torres, 1993ko Momo jainkoa. 1994an, gure konpartsaren hamargarren urteurrena ospatu zen. Hainbat ekitaldi berezi antolatu ziren, besteak beste, Donostiako inauteriari buruzko liburuxka berezi bat eta Donostiako antzinako inauteriako doinuekin eginiko kontzertua: Marcha Real del Carnaval, Primitiva Marcha Zortziko de San Sebastián, Ataque de Errico Shemes, Comparsa de la Caballería de Gallos y Comparsa de la Caballería de Viejas. Azken hiru doinu horiek San Sebastian eguneko errepertorioan sartu dira, Danborraden Batzordeak aintzat hartu ondoren. Urte
hartan bertan, Donostiako Inauteriko Konpartsen Batzarrak Inauteriko
"Urrezko sardina" eman zion Groseko Hungariar Kaldereroen
Konpartsari, Donostiako inauteri zaharreko doinuak berreskuratzen egindako
lanagatik. Emakumeak
ere konpartsan bete-betean parte har zezatela erabaki zuten, 2000. urtean,
Kaldereroen Konpartsako Batzar Nagusiko kide gehienek; horretarako,
partiturak moldatu ziren. Kalez-kaleko ibilera aberasteko, biribilketa bakarra baitzegoen hasierako errepertorioan, Groseko kaldereroek doinu berri bat plazaratu zuten 2002an: “Konpontzaileak”, Juan Antonio Antero Aranzamendik sortua, eta José Mª Oiarzabalek harmonizatua eta instrumentatua. Kaldereroren baten heriotza samin handia izaten da beti gure konpartsarentzat, baina 2004ko samina oraindik latzagoa izan zen, gure lankide ospetsu eta min bat hil zitzaigulako: Antxon Sierra, musikagile ezaguna eta kanpamentua bitartean kantatzen duten ume bakarlarien prestatzailea. Urte horretan hil zitzaigun Txantxillo ere, gure konpartsako kidea eta gizon txit ezaguna Donostiako kaleetan. 2004ko urte horretan bertan, gure konpartsak Inauterietako azken garaiko 25. urteurrenean parte hartu zuen, Donostiako Antzinako Inauteriko konpartsei eskainitako emanaldian eta desfilean. Orduz gero, konpartsa horiek urtero irteten dira inauteriko egitarauaren barruan. Kaldereroen Konpartsako Asanblada Orokorrean honako hau adostu zuen gehiengoak 2000. urtean: Konpartsako edozein esparrutan emakumeek parte-hartzea. Horretarako, partiturak egokitu egin ziren. |
||||||||||||||||||